jueves, febrero 18, 2010

Extraño aquellos días...


...En los que solía agazaparme bajo las mantas para callejear los oscuros paisajes de Londres.

...En los que decidía escapar de la realidad cada noche, inventando una mágica historia.

...En los que mi vida se reducía a un conjunto de sueños e intenciones por cumplir.

...En los que "el mapa de fontán" parecía una absurda e improbable situación.


En realidad se podría decir que mi calidad de vida ha aumentado en un 500%. Hago ejercicio cada día. Como, acorde a mi metabolismo. He superado muchos de mis complejos, he encontado el gusto a cosas que antes odiaba. Descubro cosas, personas, pensamientos, todos ellos nuevos cada día. Empiezo a conocerme. Materializo poco a poco mis sueños...


E sen embargues, hoxe,
teño morriña.


[Escrito nunha terra que, a pesares de regalarme moitas cousas, non é a miña.]

2 comentarios:

LaCes dijo...

Parece que hoxe todos temos un desos días morriñentos...
Haberá que agocharse na casa e agardara que chegue mañá...
mua!

Zabioloco dijo...

muy chilo tu blog está muy perro